مسجد محل اجتماع و کانون هم افزاییِ مومنان و مرکز عبودیت و بندگی خداوند است. برای نفی فرهنگ انسان محور و جامعه دنیازده و حرکت به سوی اخلاق و جامعه توحیدی و خدامحور لاجرم باید از نقطه ای بپاخاست که کانون اندیشه دینی باشد.

در جهانی که روز به روز بشر از باورهای اصیل معنوی فاصله می گیرد، غرایز و امیال پست انسانی توجیه می شود، رسانه ها و هجوم ریزگردهای اطلاعاتی سلامت فکر و روان انسان ها را به مخاطره می اندازد، همه ما برخلاف ظواهر رنگارنگ دنیای امروز در برابر یک دورنمای تلخ و پوچ و تاریک قرار گرفته ایم. تنها راه نجات بازگشت به خداست.

انقلاب اسلامی ایران در حقیقت تلاشی بود برای دعوت به دین مداری و خدامحوری و گذر از خود و دنیاخواهی. در جهانی که تفکر مادی و ضدتوحیدی شرق و غرب عالم را به تسخیر در آورده بود. حقیقتا پیروزی بزرگی رقم خورد. اما جامعه ما بعد از گذشت چهار دهه از انقلاب، تجربه های تلخ و شیرین، کج‌روی‌ها و تندروی‌ها، آزمون و خطاها، هم اکنون با کوله باری از تجربه به گذشته و آینده خود می‌نگرد. فاصله بین آرمان‌ها و نتایج حاصله دل هر دردمند و دغدغمندی را به درد می‌آورد. اگر متولیان امر و دلسوزان فرهنگ انقلابی و دینی هم اکنون اقدام به بازتعریف و بهینه سازی نقش خود در جامعه نکنند فرصت های بیشتری از دست خواهد رفت و کار بیش از پیش بر اندیشه دینی سخت خواهد شد.